Wednesday, October 13, 2010

โลกของฉันคนเดียว

                                                                          cr:everystockphoto

ความเปล่าเปลี่ยว โดดเดี่ยว ที่งดงาม..
เรียนรู้การใช้เวลาในชีวิตกับตัวเองให้มาก
คุยกับตัวเองให้มาก...ถามตอบใจตัวเองให้มาก

คนเดียว ไม่ใช่ไร้ซึ่งคนรอบข้างทุกนาที
อย่าเคยชิน กับการมีใครเคียงข้าง
อย่าเคยชิน กับการไขว่คว้ามือใคร
อย่าเคยชิน กับการทำอะไรไม่ได้เพียงลำพัง
ฉันรักความโดดเดี่ยว...แต่ฉันไม่เคยเดียวดาย





**ปกติพูดมากลัลล๊า ร่าเริง แต่ยามติสท์แตก แดกสมอง ก็จะเพ้อพร่ำไปคนเดียวเลยจริงๆ นั่งคิดนู่น เขียนนี่ ดูนั่น ถ้าไม่ได้ทวิตคุยกับเพื่อนๆ ก็จะจมอยู่กับกองกระดาษ หน้าบทความ อ่านซ้ำไปมา เปิดข่าวหัดแปล อัพไดอารี่ cyworld หายไปจากชาวโลกจริงๆ ในความเงียบนั้น very busy!! กูบ้าป่าววะเนี่ย~

1 comment:

  1. 55+

    ในเสียงหัวเราะนี้ เกิดจากการอ่านเอนทรี่แล้ว มันทั้งรู้สึกเหงา และตลก

    (ไม่รู้จะขำอะไรนักหนา)

    ReplyDelete