Here comes rain again.

ช่วงเช้าลมหนาวพัดมาได้ 2วันแล้วนะที่สัมผัสได้..แต่ปลายฝนที่ยังคงอยู่ก็ยังคงเป็นปลายฝนที่ยังไม่สิ้นสุด ปลายฝนจริงๆคือเมื่อไหร่นะ? เมื่อก่อนไม่ชอบฝนตก จนถึงขั้นเกลียดเลย (แต่ชอบสายรุ้งหลังฝนแค่นั้นเอง) ทั้งที่เกิดในช่วงเดือนหน้าฝนแท้ๆ เกลียดที่พอฝนตก รถติด ไปไหนมาไหนลำบาก เฉอะแฉะ กลัวฝนทำให้รองพื้นที่หน้าละลาย ฮ่าๆ คิดไปได้ คิดถึงเหตุผลที่ไม่ชอบช่างเป็นเหตุุผลจิ๊บๆมาก แต่ ณ ตอนนี้ไม่เกลียดฝนแล้วล่ะ จะบอกว่ารักฤดูฝนมากเท่าฤุดูหนาวก็คงยังไม่ใช่ แต่ความรู้สึกยามฝนตก ณ ตอนนี้ สร้างความสุขใจสบายใจได้ เริ่มชอบเสียงสายฝน รักที่จะดมกลิ่นดินหลังฝนตก .. พอเราเลือกที่จะมองสิ่งที่สุขมากกว่า รถติด เฉอะแฉะ ก็เป็นเรื่องที่เรามองข้ามไปทั้งที่มันยังเหมือนเดิม คงเป็นเพราะเรานิ่งขึ้น เรามองสิ่งต่างๆรอบข้างช้าลง? ตั้งใจมองความงามรอบๆตัว บางทีการเร่งรีบเกินไปในชีวิตชาวโลก @กรุงเทพ มันก็บั่นทอนความงดงามอันพึงมีพึงได้ในชีวิตเราไปนะ สิ่งต่างๆรอบข้าง มักมีความงามซ่อนอยู่ไม่เพียงแต่เปิดตามอง เราต้องเปิดใจรับมันเข้ามาด้วย อย่าเอาคำว่าเร่งรีบ มาเป็นตัวทำลายความสุนทรีย์เล็กๆน้อยใจหัวจิตหัวใจเรา

เครดิตภาพ จาก google